Vlooien
Vlooien komen geregeld voor. Gelukkig kunnen ze met de huidige vlooienmiddelen die bij de dierenarts verkrijgbaar zijn veilig worden aangepakt.
Ongeveer 95% van het vlooienleven speelt zich niet af op het huisdier maar in de omgeving van uw huisdier, daarom zullen we de omgeving van het dier moeten behandelen. Er zijn diverse merken sprays in de verkoop om de omgeving te behandelen. De nieuwste middelen worden alleen bij de dierenarts verkocht. Een voordeel van deze middelen is dat ze nog niet veelvuldig zijn toegepast en hierdoor is de kans kleiner dat vlooien resistent zijn voor het gebruikte bestrijdingsmiddel.
Voor een effectieve behandeling van de omgeving zijn een tweetal zaken van belang:
- Een langdurige werking (tot 6 maanden) van het middel heeft sterk de voorkeur
- Het middel moet de ontwikkeling van eitje tot larve verstoren
De omgevingsspray dient u volgens de gebruiksaanwijzing toe te passen. Denk eraan om donkere plekken (bv. onder kasten, naden en kieren) te behandelen.
Behandel ook de ligplaatsen van uw huisdier met deze spray of was de lappen van uw honden op een minimale temperatuur van 60 graden C. Om te voorkomen dat de omgeving opnieuw kan worden besmet met eitjes van vlooien die nog op de huisdieren leven moeten we ook de andere aanwezige huisdieren behandelen.
De vlo is een klein, plat, bruin insect. Het kan enorm ver springen. Het best gedijt een vlo in een warme en vochtige omgeving. Omdat de huizen tegenwoordig over het algemeen tijdens de wintermaanden goed verwarmd zijn en de ventilatie van de huizen in dit jaargetijde minder is (en de luchtvochtigheid dus toeneemt), kan een vlooienbesmetting het hele jaar door optreden.
Vlooien zijn niet alleen lastig voor uw huisdier omdat ze jeuk veroorzaken, maar ze kunnen ook parasieten overbrengen. We praten in dit geval over de lintworm. Een vlo is tussengastheer voor de lintworm. Een huisdier met vlooien zal zich krabben en bijten om te proberen zich van deze lastige parasiet te ontdoen. Niet zelden wordt de vlo opgegeten. Draagt de vlo lintwormeieren met zich mee dan kan het huisdier besmet raken met lintworm.
Sommige dieren reageren allergisch op een vlooienbeet. Een enkele beet van een vlo is genoeg voor een extreme reactie van het lichaam. Door enorme jeuk die ontstaat ten gevolge van een vlooienallergie kan een fret zich helemaal stuk krabben en bijten. Vaak ontstaat hierdoor weer een secundaire huidinfectie. In het geval van een ernstige vlooienbesmetting kan bloedarmoede het gevolg zijn. Vooral pups zijn hier erg vatbaar voor.
Veel krabben en bijten zijn signalen dat er vlooien op het huisdier aanwezig kunnen zijn. Als u de vacht opzij legt en u vindt zwart gruis (korreltjes) dicht bij de huid weet u bijna zeker dat er vlooien aanwezig zijn. Dit zwarte gruis is de ontlasting van de vlo.
Het gebruik van een vlooienkam kan behulpzaam zijn bij het opsporen van vlooien en hun ontlasting. Twijfelt u of het gruis inderdaad vlooienpoep is, leg dan een paar korreltjes op een tissue. Maak de korreltjes op de tissue nat. Vlooienpoepjes zullen dan donkerrood uitvloeien.
De levensstadia van de vlo
Het vlooienleven bestaat uit vier cycli; Ei, larve, pop en volwassen vlo. De eerste drie fasen maken 95% van het leven van een vlo uit. Een volwassen vlo brengt nagenoeg 100% van de tijd dat hij leeft op uw huisdier door. Een volwassen vlo kan tot drie maanden leven.
Volwassen vlooien bijten uw huisdier om bloed te consumeren. Het vrouwtje kan zo'n 50 eitjes per dag leggen, gemiddeld zullen dit er zo'n 25 per dag zijn. De eitjes vallen van het huisdier, bijvoorbeeld op de grond, op de bank of in de auto. De volgende dagen ontwikkelen deze eitjes zich tot larve.
De larven van de vlo houden zich bij voorkeur op op donkere plekken zoals in naden, kieren, onder kasten en banken. Een larve leeft van dierlijk materiaal, bijvoorbeeld huidschilfers. Nadat de larve een aantal keren is verveld verpopt hij zich. Als pop kan een vlo tot wel 200 dagen overleven, maar meestal duurt het popstadium niet langer dan een dag of vier. Mede door trillingen komt de volwassen vlo uit de pop en vervolgens bezoekt het uw huisdier voor een maaltijd. De cirkel is nu rond.
Teken
Wanneer de hond met u mee naar buiten gaat, kan hij in gras en struiken teken oplopen. Deze teken kunnen zich met de kaakdelen ingraven in de huid van de hond om bloed te zuigen. Het achterlijf van een teek zwelt op doordat het zich vult met bloed, totdat het zo groot is als een flinke erwt.
Ook een enkele teek kan al gevaarlijk zijn, want teken kunnen een groot aantal ziekten overbrengen op de hond.
Eén van de bekendste ziekte die overgebracht kan worden door teken is de Ziekte van Lyme. De ziekte wordt gekenmerkt door drie stadia, waarbij vooral tijdens het tweede en derde stadium onder andere hartafwijkingen en neurologische verschijnselen voorkomen.
Teken nestelen zich het liefst in de zachtere huiddelen van een gastheer, bij de hond zijn de favoriete plaatsen: rond de ogen en oren, tussen de snorharen en in de liezen. Heeft het dier veel teken, dan zitten ze als ‘korsten’ opeengepakt rond de ogen en oren en ook verspreid over het gehele lichaam.
Teken zijn frequent voorkomende parasieten die meestal actief worden zodra de temperatuur begint te stijgen. De teek heeft drie parasitaire stadia: larve, nymfe en volwassen teek. De laatste is de enige die zich voedt. Het voeden doet hij door zijn snuit door de huid van de gastheer te steken en vervolgens bloed op te zuigen. Het speeksel wat de teek uitscheidt verdooft het wondje dat gemaakt wordt bij het steken en het speeksel zorgt er ook voor dat het bloed niet stolt. Tijdens het opzuigen van de bloedmaaltijd kan de teek, indien hij besmet is, de gastheer besmetten met de een ziekte die de teek overbrengt.
Afhankelijk van het land waar ons huisdier verblijft kan hij besmet worden met ziekte van Lyme, Babesiosis, Ehrlichiosis en Annaplasmosis. In Nederland is ongeveer 30% van de teken besmet met ziekte van Lyme!
Dit betekent dat u uw huisdier goed zal moeten beschermen tegen teken als u met uw huisdier gaat wandelen in een bos- of struikgebied, maar ook als uw kat buiten los loopt. Het is niet zo dat alle middelen voor iedere diersoort veilig gebruikt kan worden. Zo is Permethrin een uitstekend werkend middel bij honden, maar dodelijk voor katten.
Bij de keuze van behandeling is het belangrijk om rekening te houden of er kinderen in huis zijn die veel met de hond of kat knuffelen, omdat je dan een ander middel zult kiezen dan wanneer het huisdier weinig geaaid wordt. Er zijn middelen die zowel tegen de teek als tegen de vlo werken, in vele gevallen is dit erg wenselijk.
Verwijder de teek als volgt: draai de teek rond, terwijl u het gehele lichaam ervan omvat met een speciale tekentang of een pincet met brede onderkant (knijp vooral de teek niet stuk!) en trek de parasiet los van de huid. U kunt ook één wijsvinger op de teek drukken en het lichaam van de teek door draaien om de kop rollen. Meestal laat de teek dan ook snel los.
Verdoof de teek nooit met alcohol of andere middelen, als reactie daarop zal de teek juist nog wat speeksel in de wond brengen, waardoor het risico op de ziekte van Lyme groter wordt. Was altijd goed de handen na het aanraken van teken, of beter nog, draag handschoenen! Let op dat de monddelen ook meekomen, anders kan het bijtwondje gaan ontsteken. Op den duur zweren dan de monddelen eruit. Het is beter, om dat te voorkomen.
Oormijt
De oormijt veroorzaakt ontsteking en irritatie van de gehoorgang. In de oorschelp is een zwartbruine prut zichtbaar. Het trommelvlies kan ook beschadigen waardoor een middenoorontsteking kan ontstaan.
De mijten zijn met behulp van een oorkijker goed te zien en eventueel onder een microscoop nog beter zichtbaar te maken. Wij hebben uitstekende middelen voor de behandeling van oormijt. De middelen werken een maand, voor de zekerheid laten we de behandeling na een maand, voor de mijten, altijd herhalen.
Wormen
Een puppy moet een aantal keren preventief ontwormd worden. Dat kan al vanaf twee weken leeftijd. Bij puppy’s spelen meestal alleen spoelwormen een rol; deze hebben een wormcyclus van ongeveer twee weken. Een voorbeeld schema van ontworming van pups is op 2, 4, 6, 8, 12 en 16 weken leeftijd. Ook volwassen honden lopen een risico op een wormenbesmetting. Bijvoorbeeld door het snuffelgedrag van uw hond bij andere honden en op de honden uitlaatveldjes. Wormen die een rol kunnen spelen zijn: spoelwormen, haakwormen en lintwormen. Daarom is het verstandig om ook uw volwassen hond regelmatig te ontwormen; het beste is vier keer per jaar.